Na pasada fin de semana, catro deportistas do Paraciclismo Galicia subían aos podios das súas categorías para colgarse as medallas de ouro no Campionato de España de Ciclismo Adaptado. Catro metais que demostran o seu alto nivel, nun deporte que vai moito máis alá da competición.
“O paraciclismo dáme saúde física e mental, dáme liberdade”, asegura sen dúbidas Natalia Vitoria, unha das ciclistas do equipo, quen engade que este deporte “me permite coñecer xente que paga moito a pena, faime superarme e me presenta máis obxectivos. O ciclismo é duro, pero faite superar cousas que xamais soñaches”.
Este é un sentimento que comparte a súa compañeira Eva Rosso. “Para min dáme a VIDA!”, afirma. Pola súa banda, Pilar Montoya o define como “unha liberación”, e para Jennifer Feijoo é un “privilexio”.
Deportistas de toda España no Paraciclismo Galicia
Malia non ser galegas, a todas estas deportistas as une un deporte e un equipo, Paraciclismo Galicia. O conxuto foi creado hai tres anos por Iván Manoel Montero, vinculándoo ao Club Ciclista Riazor ao que xa pertencía o deportista.
Actualmente, o Paraciclismo Galicia conta con sede en Arteixo, pero con deportistas de todos puntos de España. Inicialmente, o grupo estaba formado por Iván e por Mila López, pero cos anos acolleu a xente de Andalucía, como Eva Rosso, de Albacete, como Pilar Montoya ou de Venezuela, como é o caso de Jennifer Feijoo, quen actualmente reside en Madrid. Natalia Vitoria, unha das últimas incorporación, é natural de Valencia.
A clave para chegar a todas elas estivo principalmente nos contactos nas competicións. No caso de Jennifer Feijoo, cando Iván montou o equipo estaba a buscar ciclistas e contactou co seu marido, quen nese momento buscaba club. “A verdade é que houbo moita conexión con Iván”, recorda a deportista entre os motivos polos que se apuntaron ao conxunto galego.
Natalia Vitoria explica que ela xa coñecía a Iván polas competicións e, cando tivo a necesidade de cambiar de equipo, uniuse ás galegas. “O ciclismo adaptado é un deporte minoritario e somos máis visibles se nos xuntamos, a pesar de ser cada un dun sitio. Así que xa son medio galega”, bromea.
Natalia Vitoria: “O ciclismo adaptado é un deporte minoritario e somos máis visibles se nos xuntamos”
Eva Rosso tamén soubo do proxecto polo propio Iván, ao que coñeceu no programa de tecnificación da Federación Española de Ciclismo, mentres que Pilar Montoya foi fichada para Paraciclismo Galicia xusto antes do comezo da pandemia. A ciclista decidiu cambiar de equipo polas boas condicións que ofrecía o club galego, explicando que “o meu anterior equipo, aínda que non me fixera nada malo, non as podía ofrecer”.
Con elas, e algunhas corredoras máis, practicamente a metade do equipo é feminino. “Nós sempre quixemos ter metade e metade, tanto para feminino e masculino, era un obxectivo que tiñamos desde o principio. Empezamos Mila López e eu, rematamos o primeiro ano con 4 e actualmente somos 15 e case a metade son mulleres”, explica Iván Manoel.
Salvando distancias
Co equipo repartido por toda a xeografía española, “cada un adestra individualmente e despois nos xuntamos nas competicións. Os que estamos en Galicia de vez en cando xuntámonos para algún adestramento pero o resto é máis complicado, cada un está nunha punta de España”, apunta Iván.
A distancia non é un obstáculo, xa que “vía telemática o apoio é igual”, asegura Feijoo. “Mantémonos unidos, aínda que non corramos xuntos todas as carreiras, sempre está o interese e estar pendentes dos compañeiros. Por iso dicimos que somos coma unha familia”, engade.
Jennifer Feijoo: “Somos coma unha familia”
Para ir sumando puntos para o equipo, as ciclistas altérnanse nas competicións, acudindo á que quede máis preto da súa zona. “Este ano si subín a Viveiro pero ao mellor non te compensa ir a unha carreira polo gasto que conleva e todo, pero se hai outro máis preto pois somos un equipo para iso. Cando fai falta puntuar imos, porque ao final tes patrocinadores e colaboradores se tiveches bos resultados. Sempre algún fai o esforzo. Somos un equipo”, explica Pilar Montoya.
Catro vitorias para o Paraciclismo Galicia no Campionato de España de Ciclismo Adaptado de estrada
Máis que un equipo, unha familia
“Paraciclismo Galicia é unha familia. Non é só un equipo co que vas corres e ata logo. Apoiámonos en todo”, así o define Jennifer Feijoo, quen resalta o apoio constante dentro do equipo. O propio Iván Manoel resume así a creación do conxunto: “Vas facendo contacto nas carreiras, amizades, e ao final xuntamos unha familia. Penso que máis que un equipo isto é unha familia”.
Eva Rosso, pola súa parte, tamén recalca o ambiente familiar que se vive no grupo vía telemática, do que destaca “un gran compañeirismo, iso é fundamental”. Malia a distancia “vivimos o día a día aínda que esteamos lonxe”, apunta Pilar Montoya.
E nesta familia, ademais do apoio o deporte serve como liberación. A propia Pilar explica que coller a bici lle sirve para desconectar, e nas competicións o importante “non é só a forza física, senón que a forza mental acompañe. Aínda que remate cansada pola carreira, o descanso é mental”.
Eva sinala como o paraciclismo elimina as limitacións dos deportistas con discapacidade: “Hai persoas que se sinten limitadas, que cren que pola súa discapacidade xa non poden facer deporte e están moi equivocadas. As limitacións moitas veces non son reais, son as que nós mesmos poñemos, e cruzar esa barreira mental é brutal. Verche nun podio, ser ciclista, é como un soño, pero ALCANZABLE”.
Eva Rosso: “As limitacións moitas veces non son reais, son as que nós mesmos poñemos, e cruzar esa barreira mental é brutal”
Para Jennifer Feijoo o fundamental é a saúde, tanto a física como a mental, por iso poder practicar o paraciclismo é un “privilexio”, que lle permite manterse ·estable e con maior sáude, que é o máis importante”.
Pero este “privilexio” ou “soño” non sería posible sen axudas. Iván Manoel explica que o Paraciclismo Galicia non pode sobrevive grazas ao apoio da Fundación Deporte Galego e ABANCA, que apoia a iniciativa. “Estamos intentando conseguir un patrocinador privado a maiores que poida entrar o proxecto, pero grazas ao apoio da Xunta, a Fundación e ABANCA é como saimos adiante”, engade.