No mundo do fútbol adoita decirse que estamos ante un deporte que é un sentimento. E avísase co “non trates de entendelo”. Cando chegan as rectas finais de tempada todo iso agudízase máis. Hai en xogo descensos, títulos e ascensos nos que os equipos reciben o premio ou o castigo de meses de traballo. Nestas situacións agroman máis que nunca os sentimentos, xusto cando no campo a cabeza debera estar máis fría e calculadora que nunca. Pero a cabeza non para por que as neuronas móvense ao ritmo dun corazón que latexa a un compás máis elevado do habitual movido por ese sentimento que pode coa cabeza. O metrómono tolea. Acelérase.
Nesta fase final da liga regular na Primera Federación o Dépor ABANCA aspira a disputar o vindeiro curso a Liga F. Leva todo unha tempada traballando por retornar á elite do futfem estatal. A pasada acariñou a volta á máxima categoría. Quedou ás portas. O remate definitivo deu no pau.
Este ano As Nosas deportivistas dependen de si mesmas. O domingo á mañá, contra as 12:00 (horario unificado nas dúas últimas xornadas) reciben ao Cacereño. Farano en Riazor. No templo deportivista. Todo apunta a que as galegas poderían certificar o seu ascenso nesta xornada, diante do seu público e nun escenario ideal.
Pero non estou aquí para falar de posibles ascensos e de festexos, que xa se sabe que “hai que ter coidado coa festa que cha quitan dos fouciños”.
Veño a falar de sentimentos e de fútbol. Que van parellos dentro e fóra do tepe. E de que como sendo o fútbol sentimento, é tempo de controlalo.
A adestradora do Dépor ABANCA, Irene Ferreras, leva tempo traballando coas fútbolistas que prepara non só o físico e o táctico, se non tamén a xestión dos momentos, en aprender a ler cada partido nos seus tempos. Saber sufrir, a ter paciencia, medir esforzos. Intelixencia emocional sobre o terreo de xogo. Algo fundamental en momentos chave coma este que se vive nesta recta final de tempada para as branquiazuis.
Por que si, claro que o fútbol é técnica, táctica, anos de adestramento para mellorar no físico, no concepto de xogo. Ás veces en horarios imposibles que as deportistas compaxinan con estudos ou outros traballos alléos ao mundo da redonda.
E si, claro que o fútbol e xestión de grupos, equipo, e liderado. E incluso ás veces esquecemos que son papeleos de despacho para cadrar as contas, tramitar fichas, reservar campos. E son quilometros de estrada para ver unha xogadora ao vivo, e horas de video para facer scouting intentando coñecer mellor ás rivais e ás posibles incorporacións.
O fútbol é incluso esas lesións das que saes máis forte, nas que estás acompañada polas túas compañeiras e o resto do staff, nas que che fan sentir parte do grupo aínda que non poidas tocar balón e as túas xornadas estean lonxe do tepe e vaian durante meses da fisio, ao ximnasio.
Pero por encima de todo iso dentro do campo, no vestiario, na bancada, incluso nos despachos aínda que parezan fríos, o fútbol é sentimento. E chegados a ese punto, insisto: mellor que non trates de entendelo.
Non sei se é casualidade ou é que o corazón, ese órgano que ligamos tanto aos sentimentos, ten moito peso nesto do balompé, pero convídovos a poñer atención no lema que tiña o Dépor ABANCA cando ascenderon á elite aló polo ano 2019. Lembrádelo? Era este: #UnÚnicoLatexo. Este ano o cancelo que se está a usar nas redes é #SentímoloNoCorazón. En ambos os dous casos un corazón azul acompaña á frase inspiracional.
Os anos de adestramentos, a técnica e a táctica e o esforzo físico levaron As Nosas deportivistas ata aquí. E non sei se desta vai, se ese traballo de xestión emocional e de controlar os tempos do xogo darán o froito esperado, pero si sei que aquel único latexo do Dépor ABANCA hoxe sentímolo no corazón aquelas persoas que temos o peito tinxido de branquiazul.
Ao Dépor ABANCA quéndalle poucos chanzos para alcanzar a meta. É tempo de paciencia, sentidiño e de ter claro que se non é esta finde non acaba o mundo. E tempo de camiñar sen apremios, as presas non axudan, tende a certeza de que o esforzo ten recompensa.
