Hai xa anos que Verónica Boquete fixo as maletas para facer carreira deportiva como futbolista lonxe, primeiro de Galicia, e despois tamén de España. Logo de xogar en competicións como a sueca, a francesa, ou a chinesa, a futbolista galega retornou á competición de Estados Unidos onde xa estivo hai anos.
O seu último equipo é o Utah Royals FC . Con elas aspira a quitarse a espina de non contar aínda cun campionato de liga made in USA no seu palmarés, tal e como declaraba a As Nosas nunha entrevista publicada en xaneiro. Recuperamos agora co gallo do 8 M, unha parte daquela conversa. En concreto lle preguntabamos por cuestións de igualdade no deporte e falaba así de claro: “os que seguen decidindo son homes cunha educación de ven de atrás e que era, e segue sendo, un pouco machista”. Velaí outras preguntas daquela entrevista que nos parece interesante recuperar nesta data para a reflexión.
A.N.: O papel da muller no deporte e xa igualitario ou aínda queda?
Verónica Boquete: Queda moito. Pero penso que estamos no bo camiño. Tamén creo que estamos nun momento social que é pro muller. Temos que aproveitar iso. Tamén temos que aproveitar os éxitos das nosas deportistas que ao final se che falta o éxito, parece que non tes tanto espazo. A verdade é que creo que estamos no bo camiño. Estamos a mudar moitas mentalidades, moitas cousas. Custa, o camiño é longo, pero coido que imos na dirección correcta.
A.N.: En que momento da túa vida tropezaches por vez primeira cunha discriminación por xénero no deporte?
Verónica Boquete: De moi cativa. Xa con cinco ou seis anos cando empecei a xogar no meu primeiro equipo había unha norma federativa que impedía xogar as nenas cos nenos. Aí foi a primeira vez que me din conta de que me ía a topar máis barreiras fóra do campo que dentro del.
Ese primeiro ano ía adestrar ía aos partidos, pero non podía saltar ao campo por esa norma, polo simple feito de ser nena. Ata os 15 anos xoguei cos rapaces. Tiven que vivir moitas situacións. Eu era consciente de que para min non ía a ser tan doado, non ía ter o mesmo camiño por ser muller. Pero tamén creo que todo o meu camiño, as miñas experiencias fanme estar onde estou hoxe, e ser como son.
Verónica Boquete, fútbolista: “Pouco a pouco iremos vendo máis mulleres nos corpos técnicos, nas directivas, nas federacións e calquera ámbito e posto de traballo”
A.N.: No deporte en xeral cres que hai límites ou teitos de cristal para a muller, non so na competición como deportista, se non para levar a cabo outros roles como os de adestradora, directiva? Existen límites ou poñémonolos nós como din algunhas persoas?
Verónica Boquete: Non. Están aí. Non é que nolos poñamos nós. Esas trabas, eses teitos, están aí pola mentalidade, pola sociedade en si. A educación segue sendo machista. O fútbol e o deporte son un sector aínda máis masculinizado ca outros e aínda custa máis.
Antes a muller non se preparaba para desenvolver cargos no mundo do deporte, ben por que non lle gustaba, ben por que sabía que ía ser moi complicado exercer ben como adestradora, directiva, ou como calquera outro cargo. Nos últimos anos iso mudou moito. Cantas mulleres estudan agora xa INEF ou outras carreiras relacionadas co deporte.
Pouco a pouco iremos vendo máis mulleres nos corpos técnicos, nas directivas, nas federacións e calquera ámbito e posto de traballo. Pero é certo que é complicado por que os que seguen decidindo son homes que veñen dunha educación que ven de atrás e que era, e segue sendo, un pouco machista.
