A tenista galega, Uxía Martínez, leva case dous anos vivindo o soño americano. A coruñesa conseguiu unha beca que cubre os gastos deportivos e formativos na Universidade de Oregón onde admite que “os días son moi intensos pero á vez súper divertidos”. Recentemente conseguiu o pase a cuartos de final do Campionato Pac-12 e imaxina algún día poder ir co equipo de nacionais porque “ao final ese é o obxectivo polo cal todos os equipos en College adestran tan duro cada día”.
Uxía Martínez, neste tempo ao outro lado do charco, recoñece que mellorou moito física e mentalmente nun paronama “onde todo mundo valora moitísimo que esteas fisicamente forte ou que poidas aguantar partidos de tres horas”.
Ademais, esta herculina en Oregón admite a súa morriña da cal a familia e amigos, a praia e a comida considera tres elementos fundamentais que sempre ten presente.
Esta xoven e talentosa tenista aspira a converterse algún día na futura Paula Badosa e ilúminase a súa mirada cando fala du mito do tenis como Serena Williams da que di que “ten unha capacidade de concentración incrible e inaudita no mundo do tenis. A capacidade que ten para xogar ben en momentos complicados é impresionante”.
As Nosas: Antes de nada, parabéns pola túa recente vitoria e paso a cuartos de final do Campionato Pac-12, cal é tu mellor recordo tenístico e cal é a túa meta deportiva?
Uxía Martínez: O meu mellor recordo tenístico foi quizás o ano pasado, cando xogamos contra Stanford na liga da conferencia. Xogamos na casa, en Oregón, e eu recordo que daquela Stanford estaba no ranking 23 do país, aínda que sempre adoitan estar entre as cinco mellores. Ademais, son unha universidade con moitísimo prestixio, non só a nivel académico, senón tamén a nivel tenístico e deportivo.
A eliminatoria ía empatada 3 a 3 e o meu partido era o decisivo. Cando fun capaz de gañar desatouse a tolemia, era a primeira vez na historia que gañábamos a Stanford e a verdade que ser a persoa que deu a guinda ao pastel e que grazas á miña vitoria o quipo puidese pasar de rolda, fíxome moitísima ilusión. Ver a todas as mis compañeiras animándome desde fóra e a todos os fans que estaban foi unha sensación incrible que que nunca se me vai borrar da cabeza.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “Ver a todas as mis compañeiras animándome desde fóra e a todos os fans que estaban foi unha sensación incrible que que nunca se me vai borrar da cabeza”.
En relación a miña meta deportiva é acudir ás nacionais. Desde que cheguei a College o meu obxectivo principal sempre foi poder ir co equipo de nacionais porque eu creo que ao final ese é o obxectivo polo cal todos os equipos en College adestran tan duro e soñan cada día. Ogallá que o ranking que temos sexa suficiente para que podamos entrar en Nacional. Sería un soño feito realidade.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “A miña meta deportiva é acudir ás nacionais. Ogallá que o ranking que temos sexa suficiente para que podamos entrar en Nacional. Sería un soño feito realidade”.
https://twitter.com/OregonWTennis/status/1516945212957872128
A.N: Militas no Oregon Ducks Women’s Tennis, como é o día a día e a preparación de Uxía Martínez en Oregon?
U.M: O día a día é moi intenso pero á vez súper divertido. Cada día da semana é un pouco diferente, a miña rutina normal é espertarse sobre as 7 da mañá, almorzar e logo adestramento desde as 8 ata as 9. Despois imos ao ximnasio, facemos pesas e temos un descanso de media hora. Despois adestramos unhas dúas horas e media de tenis.
Logo xa vou a clase e máis tarde volvo a adestrar unha hora máis extra a tenis coas adestradoras e despois acabo un pouco o día sobre as catro ou cinco da tarde. Logo xa podo relaxarme un pouco e facer deberes, estudar ou calquera cousa que teña pendente.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “O día a día en Oregón é moi intenso pero á vez súper divertido”.
A.N: Tras cruzar o charco, é moi diferente a preparación en EEUU que a que facías aquí no Real Club de Tenis Coruña? Cal é a principal diferenza que notas?
U.M: A transición de Junior a College é bastante grande. A verdade que os adestramentos son un pouco máis esixentes aquí xa que preparación física é moitísimo máis dura. Aquí todo o mundo valora moitísimo que esteas fisicamente forte ou que poidas aguantar partidos de tres horas. E iso notase ao final, porque a preparación é tamén táctica pero, sobre todo, moi física.
Creo que fisicamente mellorei moitísimo e ao final creo que mentalmente tamén din un paso adiante porque ao final a táctica chega unha idade que xa está bastante ben definida a falta de detalles. O meu marxe máis grande de mellora era un pouco máis a nivel mental e físico polo creo que en Estados Unidos serviume para mellorar moitísimo neses aspectos. Ao final aquí cada fin de semana temos competición e estamos nunha rutina de xogar partidos moi intensos cada fin de semana.
Durante a tempada tes moita capacidade de aprendizaxe e xogar partidos moitos partidos moi intensos obviamente fai que aprendas e mellores notablemente.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “Creo que adestrar en Estados Unidos serviume para mellorar moito a nivel físico e mental”.
A.N: E como levas a morriña? Que é o que máis botas de menos da terra?
U.M: Pois eu diría que hai tres cousas que boto moito de menos. A primeira, sobre todo a miña familia e a miña xente. Iso inclúe familia, amigos e xente do Real Club Tenis Coruña, que ao final son persoas que están lonxe e que botas moito de menos, é bastante duro.
A segunda cousa sería ter a costa e a praia cerca. Cando estaba en Galicia tiña a sorte de vivir moi cerca da praia de Bastiagüeiro e da costa en xeral.
E a última, a comida. Os pratos da miña avoa, a tortilla de patacas, o polbo á galega, os calamares, o raxo. Podo dicir unha lista infinita que non terminaría nunca. [entre risas]
Estas tres cousas son as que máis boto de menos.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “De Galicia, as tres cousas que máis boto de menos son familia e amigos, a praia e a comida”.
A.N: Uxía Martínez soña xogar algún día contra…?
U.M: Gustaríame xogar algún día con Rafa Nadal e sobre todo gustaríame falar con el porque paréceme unha persoa moi agradable e interesante. Creo que é unha persoa súper que me pode achegar moitísimo, non só a nivel tenístico, tamén a nivel persoal. Creo que Rafa Nadal é un claro exemplo de como se pode ser un extraterrestre dentro da pista, pero ao fin e ao cabo unha persoa normal como o resto fóra dela.
Tamén gustaríame moito xogar con Paula Badosa porque a verdade é que lévome fixando nela desde os seus comezos no mundo do tenis. Antes de que empezara a despuntar xa lle vía que tiña moitísimo futuro e agora estase vendo que está entre as cinco mellores do mundo. Tamén sería impresionante poder falar con ela para aprender e ver un pouco como foi esa transición.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “Gustaríame algun día poder xogar contra Paula Badosa e contra Rafa Nadal”.
A.N: E a túa referente no tenis?
U.M: O meu referente masculino é Rafa Nadal, creo que é o mellor deportista español da historia e un claro exemplo de superación.
No eido feminino a miña referente é Serena Williams, xa que creo que ten unha capacidade de concentración incrible e inaudita no mundo do tenis. A capacidade que ten para xogar ben en momentos complicados é impresionante. Creo que que é un talento único e os números de títulos que ten ela xa o di todo. Quizás o noso estilo de xogo non é moi parecido, pero é que a min o aspecto mental dela me apaixona e encántame de ver xogar e ver como se concentra antes de cada punto. É un gusto ver.
Uxía Martínez, tenista do Oregon Duks Women´s Tennis: “Serena Williams ten unha capacidade de concentración incrible e inaudita no mundo do tenis. A capacidade que ten para xogar ben en momentos complicados é impresionante”.
