Logo de ter participado en cinco Xogos Olímpicos, e disputar cinco finais, Teresa Portela loita polo seu sexto concurso na cita deportiva por antonomasia. Incombustible, constante e tenaz na súa preparación, cada día pode vers nas súas redes sociais como se bota á auga a adestrar así caian chuzos de punta.
Ver esta publicación en Instagram
Pero por moita traxectoria que avale a súa valía, e por moito esforzo diario de adestramentos que leve no lombo, o certo é que a palista galega, como acontece con outras deportistas, aínda non ten asegurada a súa praza en Tokyo. Para conseguilo deberá refrendar o seu estado de forma. A RFEP vén de explicar como cinco meses antes da gran cita de xullo.
Por frustrante, duro e inxusto que poida parecer de primeiras o feito de ter un sitio nuns xogos e atoparte coa realidade de que terás que volver ganalo, o certo é estado de forma dunha deportista de hai un ano, pode non corresponderse co actual. As prazas para acudir a uns Xogos Olímpicos escasean, e as diferentes federacións queren asegurarse de que cada billete para Tokyo debe leva o nome da deportista mellor preparada para ese momento competitivo. Iso tamén é comprensible e tamén é xusto.
De feito os deportistas de modalidades olímpicas traballan os tempos de preparación no que se chaman ‘ciclos olímpicos’ asegurándose unha evolución deportiva que lles outorgue o mellor punto de forma para as probas clasificatoria e a propia cita olímpica.
O adiamento de Tokyo 2020 por mor da pandemia de COVID-19 supuxo un punto de inflexión neste sentido. Houbo que recompoñer con preparadoras físicas e corpos técnicos a pauta de adestramento e as competicións ás que acudir. Houbo que evitar lesións sen perder o ritmo competitivo pero tampouco forzar e ao mesmo tempo, superar os confinamentos fuxindo do sofá e a relaxación excesiva.
Seguramente de toda a modificación da preparación de cara aos xogos, a física é a máis tanxible, pero a psicolóxica, a motivacional, esa éche outro cantar.
Pero aí están, preparándose sen saber canto tempo poderás facelo até o seguinte confinamento. Erguendose e adestrando sen ter claro se haberá ou no Xogos Olímpicos. Ou, como no caso de Teresa Portela e outras, planificanado as rutinas sen saber que terán que facer exactamente para rubricar a súa praza (esa que tiñan gañado a pulso pero que foi polo rego coa irrupción da COVID-19 nas nosas vidas). Así cada día. Mirando ao fronte sen albiscar punto algún no horizonte no que fixar a mirada e cunha incerteza tal que poría a calquera os nervos de punta.
Seguramente de toda a modificación da preparación de cara aos xogos, a física é a máis tanxible, pero a psicolóxica, a motivacional, esa éche outro cantar.
O certo é que, para Teri Portela, polo menos xa hai unha incerteza menos. Cinco meses antes dos Xogos Olímpicos de Tokyo a de Cangas xa coñece en que competicións, e de que xeito, terá que confirmar o seu sitio no anel olímpico.
A Real Federación Española de Piragüismo dálle varias opcións para representar a España en Tokyo 2021 no K1 200 m feminino. Unha é gañar o proceso selectivo que está fixado para primeiros do mes de abril próximo. Outra é ser a mellor española na Copa do Mundo de maio en Szeged (alí Portela foi bronce no 2019).
Así pois, o camiño a estar en xullo en Tokyo para Teri Portela pasa demostrar que segue a merecer os seus sextos Xogos Olímpicos en citas que terán lugar en abril e maio. Alguén dubida que sumará a media ducia?
