O pasado venres, 5 de febreiro, o baloncesto galego lamentaba o falecemento de Paco Martínez, adestrador vinculado ao Celta Zorka Recalvi, equipo co que logrou un título de Copa da Raíña en 1981. Unha persoa que marcou pola súa actitude e o seu coñecemento deportivo ao baloncesto vigués, que agora chora a súa perda.
No club celeste, Nano Ameneiro dedícalle unhas verbas:
“Escribir un óbito sobre alguén que temporalmente non foi contemporáneo a un, resulta realmente complicado. Lendo as referencias que diferentes medios de comunicación publicaron sobre a súa persoa, enténdese mellor a dimensión de alguén que nos últimos días deixounos orfos da súa sabiduría baloncestística e persoal. Persoas como Julio Bernárdez (amigo persoal), Raúl Rodríguez (Faro de Vigo), o xornalista Eugenio Eiroa… todas e cada unha das persoas que o recordaron, mostran un punto en común: máis aló dos seus logros deportivos, a persoa superou con creces ao deportista en todas as facetas da súa vida.
No verán de 1996, hai case vinte e cinco anos, Paco Martínez poñíase aos mandos do primeiro proxecto deportivo tras a refundación do CD Bosco, enfocado á parcela feminina. Martínez asumía o desafío que lle plantexaba o difunto presidente Gómez Carballo, tras ter colleitado notables trunfos como adestrador do RC Celta, cando era parte da estrutura do club de fútbol nos anos 80. El foi o primeiro adestrador do plantel vigués nunha nova etapa que nos leva ata os nosos días, cuns primeiros pasos que nos levaron a ser quenes somos o día de hoxe, construidos con tesón agora que se aproxima o 25 aniversario da refundación do CD Bosco como herdeiro da tradición do baloncesto feminino na cidade.
Compartindo banco coa súa axudante Ana Álvarez, que lle relevaría a metade de tempada, e tendo como delegados no seu staff a Antonio Ramos (única persoa que se mantén no club desde a súa refundación) o Nuria Gómez, alma mater actual do CB Nigrán. Telmo Silva, como preparador físico e o difunto expresidente Paco Araújo con ficha de delegado de campo completaban ese equipo de traballo. Eles foron os pioneiros, precursores, iniciadores dunha aventura actual que dura ata os nosos días.
Na súa traxectoria como adestrador, Paco lograra éxitos tan notables como a Copa da Raíña de 1981 conquistada no noso fogar de As Travesas. Continuou a súa traxectoria en cidades como Zaragoza, Granollers e Tenerife, retornando a Vigo para adestrar ao Bosco masculino e adicarse a proxectos menores en sonoridad, pero de profunda pegada como a súa presenza en Las Acacias ou Colegio Andersen, e xa nos últimos anos, no CB Rodaballo.
Porén, desde moi xoven escoitei o nome de Paco Martínez, adestrador. Como socio do Círculo Mercantil era moi notable o seu labor no equipo feminino da sociedade que reunía nos seus mellores tempos a case 10.000 familias da cidade e era un bulicio na actividade deportiva dunha cidade escasa entón de instalacións deportivas. Tardes dos sábados mirando baloncesto no pavillón de deportes, escolas deportivas nas mañás da fin de semana. Posteriormente tiven a sorte de coincidir no Ciudad de Vigo Basquet (2007-10) onde Paco encargábase das relacións públicas e aí foi onde puiden comprobar o seu caracter afable, o seu eterno sorriso, a súa bonhomía no trato, a súa profesionalidade nos detalles daquel proxecto de baloncesto masculino.
A súa traxectoria vital colócalle como un referente no ámbito da historia do baloncesto vigués. Quizá outras persoas coincidiran en maior ou menos medida con el, pero os que apenas puidemos coñecelo somos conscientes do legado que como persoa e deportista deixa na cidade e nas persoas que tiveron a sorte de coñecelo. E esa é unha das maiores leccións que nos pode deixar, afrontar a vida coa mesma vitalidade e sorriso co que Paco viviu a mesma”.
Nuestra profunda condolencia por la pérdida de Paco Martínez, entrenador del histórico Celta y vinculado al baloncesto femenino de la ciudad.
DEP pic.twitter.com/UjSs5GoU2Y— CELTA BALONCESTO 💙 (@Celtabaloncesto) February 5, 2021