As branquiazuis quédanse con mal sabor de boca pola derrota colleitada na casa contra o Santa Teresa CD, pero tamén deberán conservar no seu padal o regusto do seu xogo na segunda metade.
Quedémonos co bo, coa mellora, con esa disposición de chegada fronte á área rival, co seu xogo desde as bandas, coas triangulacións e a procura da meta rival. Todos eses sinais queren dicir que este Dépor 2020-21 tamén sabe despregar ‘jogo bonito’. É cuestión de teimar, ter paciencia, machacar automatismos e xogar coa certeza de quen se sabe capaz de gozar no campo e facer gozar á bancada.
Non pretendamos que As Nosas deportivistas sexan o mesmo equipo que vimos o ano pasado. Por que tampouco o bloque do ano pasado xogaba como o que o facía o que militaba en 2016 na Segunda División Nacional e xogaba no Ponte dos Brozos arteixán. Basta de mirar o retrovisor.
Se desde aquela, ano tras ano, chegaban unhas futbolistas e marchaban outras (ollen a foto e conten as que están agora con respecto ao 2016). Con todo, o espíritu de As Nosas, mantíñase. Este ano non ten por qué acontecer doutro modo.
Confiemos en que ese Único Latido rematará por latexar á par, aínda que neste arranque de tempada semelle que precisa de marcapasos. O director de orquestra, o que leva a batuta, lembra perfectamente o ritmo e co paso das xornadas será quen transmitirlles o compás ás novas coa axuda das veteranas e do resto de corpo técnico.
O Único Latido latexará finalmente á par, aínda que neste arranque de tempada semelle que precisa de marcapasos.
Os bloques os forman individualidades. As deste ano non teñen que ser mellores, nin peores, pero son diferentes que as da tempada previa. Son moitos cambios de golpe para que a esencia do fútbol que as de Manu Sánchez sexa exactamente a mesma que a do curso 2019-2020.
Manu Sánchez, o director de orquestra, o que leva a batuta, lembra perfectamente o ritmo e co paso das xornadas será quen transmitirlles o compás ás novas coa axuda das veteranas e do resto de corpo técnico.
Canto antes deixemos de comparar o xogo daquel Dépor ABANCA co deste, seguramente antes as futbolistas que este ano defenden a elástica branquiazul se sacudirán os medos a defraudar a todas as persoas que levan anos apoioando a este equipo. Así é como medrarán como grupo.
O resto é simplemente traballo, esforzo, e minutos de xogo ata que os resortes do fútbol salten de seu, sen forzalos. Para que quen fai un pase teña a seguridade, case sen erguer a cabeza, de que a súa compañeira estará para recibilo alí onde o ensaiaron unha chea de veces.
Asumamos que aunar diferentes xeitos de ver o fútbol sen case contar co pretempada (cousas da COVID-19, non co club) non pode ser doado. Leva tempo.
O fútbol xógase en equipo. Deixemos que se asenten as futbolistas como bloque. Deixémolas medrar xuntas hasta funcionar como un reloxo en equipo. Como todo o bo na vida, iso conséguese bregando con afán, con moito empeño e sacrificio, e sobre todo horas e probas ata dar coa receita máxica que saque das botas das branquiazuis todo o fútbol que agochan.
O fútbol xógase en equipo. Deixemos que se asenten as futbolistas como bloque. Deixémolas medrar xuntas hasta funcionar como un reloxo en equipo.
Como diría lle dicía John Balan ao seu compañeiro de sidecar, Vladimir Dragossán: “Amodiño, vladimir, amodiño…” Non queramos conquistar Roma nun día.
Os mellores proxectos, os que duran, aséntase con bases sólidas para medrar paseniño. Así xurdiu e deu en medrar este Dépor ABANCA e así deberá construír o seu futuro.
