A cancerbeira do Mecalia Atlético Guardés, Marisol Carratú, di ser unha “privilexiada” e está ilusionada con poder seguir formando parte do trío de ‘capitanesas’ deste equipo galego de balonmán que milita na Liga Guerreras. Logo da súa renovación a porteira avisa que con respecto á competición europea da Challenge Cup o grupo vai “morrer pelexando”.
– Parabéns pola túa renovación. Chegaches en 2016 e en xaneiro do ano pasado, tras unha amarga experiencia en Francia, apostaches por regresar ao Guardés. Agora confírmase que continuarás unha tempada máis. Que che retén na Guarda?
CARRATÚ: Unha das cousas que máis me retén é a confianza que teñen en min. O ano pasado apostaron por min. Xogáronse moito. Xa tiñan moi boa portaría e aínda así me fixeron un lugar. Iso valóroo moito. Despois o pobo e a afección son xeniais, fanche sentir como en casa estando tan lonxe da familia, que hai momentos que llos necesita. Acá atopei a unha irmá do corazón (Afri), que fai que a estancia sexa moito máis amena. Son, grazas a deus, unha privilexiada!
Marisol Carratú: “O pobo e a afección son xeniais”
– Partido tras partido, chóvenche os eloxios. Como te atopas ti?
CARRATÚ: Sempre que falan do teu traballo é un mimo para seguir adiante e facerche sentir que estás polo bo camiño, incentivándoche a seguir pelexando e a non conformarse. Pero estes eloxios non son para min só, compártoos porque eu, sen as miñas compañeiras, non podería facer nada. Teño unhas compañeiras que me fan as cousas moito máis fáciles. Sobre todo a miña compañeira de posto Mery -Meriem Ezbida- que está aí dándome moita información e apoiándome cando unha está coas pulsaciones altas e non ve: ela está aí para baixarme e seguir na liña.
Marisol Carratú: “Teño unhas compañeiras que me fan as cousas moito máis fáciles. Sobre todo a miña compañeira de posto Mery -Meriem Ezbida- que está aí dándome moita información e apoiándome cando unha está coas pulsaciones altas e non ve”
– O tres capitás continuaredes outro ano máis.
CARRATÚ: Un paso ilusionante para poder continuar co que empezamos este ano. As tres ‘capitanesas’, como nos chamamos entre nós. Estamos moi comprometidas no proxecto actual e no que virá. Ademais, cada unha ten o seu rol para que este equipo siga crecendo tanto no deportivo como no humano que é algo que o tres temos ben claro. Se estamos unidas podemos facer grandes cousas e confío que estamos no bo camiño.
Marisol Carratú: “Estamos moi comprometidas no proxecto actual e no que virá. Ademais, cada unha ten o seu rol para que este equipo siga crecendo tanto no deportivo como no humano”
Carratú: “As ganas e as ilusións no se negocian, e nós as temos”
– O verán pasado o equipo tivo unha renovación moi profunda. Esperabas que o grupo estivese a responder así?
CARRATÚ: A verdade é que si, porque confiaba nelas. Non somos un equipo con moitas xogadoras de renome aínda, pero as ganas e as ilusións non se negocian e nós creo que o temos. Tócame ser a maior do grupo e a enerxía que transmiten faime sentirme moza. Como consecuencia diso a miña confianza é cega nelas e, como sempre llo digo, son un orgullo.
Marisol Carratú: “Tócame ser a maior do grupo e a enerxía que transmiten faime sentirme moza”
– Ves posible a remontada o vindeiro domingo?
CARRATÚ: A esperanza é o último que se perde! Pero primeiro temos unha batalla o mércores tamén bastante difícil. Paso a paso. Pero o que teño ben claro é que imos morrer pelexando. Mentres teñamos fe na nosa causa, e unha indeclinable vontade de vencer, a vitoria estará ao noso alcance. É unha frase dun libro que me fixo reflexionar.
