Aínda hoxe as deportistas, e o deporte feminino en xeral, teñen que andar tumbando barreiras, derrubando muros e rompendo teitos de cristal a cada paso. Súmenlle a iso contar con calquera tipo de diversidade funcional e atoparán heroínas capaces de caer e alzarse unha e mil veces.
Renderese para elas non é unha opción. Gozan de cada adestramento e de cada proba como poucas persoas comprenderían. Cada gota de suor, é unha razón para seguir. Cada caída, un motivo para se erguer. E cada rato de sufrimento polas maniotas, unha demostración a si mesmas de que non baixaron os brazos.
Son deporte en estado puro. A competición cunha mesma máis aló do rival. A superación de cada barreira que a vida che pon por diante ou, polo menos, cando non o consegues, a satisfacción de saber que por ti, non quedou. Que ti o intentaches e esforzácheste.
Estas mulleres son deporte en estado puro. A competición cunha mesma máis aló do rival
Son pioneiras, abren camiños nunca antes transitados ou tan pouco andandos que moitas veces se sinten soas. Pero seguen. Saben que cada paso que dan, queda para as que veñan detrás, pero sobre todo, é un paso delas. É un paso único. Fainas máis fortes, máis libres.
Non hai barreiras que as paren
En As Nosas falamos non poucas veces de éxitos e logros que acadan deportistas como Susana Rodríguez Gacio, a nosa triatleta con maior proxección internacional. Tamén de Adiaratou Iglesias do Lucus Caixa Rural, unha velocista cun gran presente, pero sobre todo cun enorme futuro. Seguimos os logros de Cristy Tojo no parakarate co Club Ávalon Kai ou de Mila López Vernet que forma parte do Club Ciclista Riazor – Paraciclismo Galicia e compite con éxito en ciclismo adaptado. A lista é máis longa do que pensan. Hai moitas máis mulleres bravas coma elas.
Susana Rodríguez Gacio, Adiaratou Iglesias, Cristy Tojo, Mila López Vernet, son so cinco mostras, algúns dos nomes das deportistas galegas con discapacidade que colleitan éxito tras éxito nas súas disciplinas que son tan variadas como triatlon, atletismo, karate ou ciclismo
Precisamente hoxe queríalles falar dunha deportista galega que, coa súa audición reducida, debutou na máxima categoría do fútbol español. Refírome a Eva Dios, unha futbolista nada na Illa de Arousa e que defende neste curso a camiseta do Dépor ABANCA B ás ordes de Kevin Cabado.
Eva foi convocada nesta 4ª xornada da Primeira Iberdrola co primeiro equipo coruñés que adestra Manu Sánchez. Saltou ao campo no minuto 75 do partido que as deportivistas xogaron co Santa Teresa (1-2). E ese paso sobre a herba de Abegondo derrubou un novo muro para as futbolistas con sordeira.
Unha hipoacusia fai que precise audífonos. Vive con eles, xoga con eles. Son parte do seu día a día. Ela non ve na sordeira un problema para facer o que máis lle gusta: xogar ao fútbol. E o certo é, que non o é.
Eva leva xogando desde os cinco anos e competiu en fútbol e fútbol sala
Empezou a darlle patadas ao balón sendo unha nena, con cinco aniños. No Céltiga. Logo xogaría no Portonovo, Victoria FC e Viajes Interrías. Como outras moitas futbolistas, tamén probou no cinco contra cinco. Chegou a militar no Poio Pescamar e no O Fisgón de Marín. Agora, no Dépor ABANCA suma unha nova etapa na súa carreira como deportista.
Hai outra futbolista con sordeira na Primera Iberdrola, Eunate Arraiza. Eva non é a única, pero é única
Eva Dios non é a primeira futbolista con sordeira en chegar á elite do balompé español. Agora mesmo no Athletic Club xoga Eunate Arraiza unha defensa de 29 anos que ademais é internacional con España. Eva Dios, non é a única, pero é única. É galega e tumba barreiras.
A pola seguinte, Eva!
