- “Cando cheguei a meta dixéronme que non era só récord de Europa, senón tamén récord do Mundo. Foi brutal”
- “A miña filla medrou nunha escola deportiva, entón a familia medrou no atletismo”
- “O máis importante da miña carreira foi cando conseguín a mínima para os Xogos de Seúl e para os Xogos de Barcelona”
Con 60 anos, non hai quen pare a Esther Pedrosa, e poucas que a superen. A atleta galega vén de batir o Récord do Mundo nos 3.000 metros lisos na categoría F60 en Antequera, e pouco antes estableceu unha nova mellor marca nos 10km F60 a nivel estatal.
“Fun profesional e tiven os obxectivos moi claros sempre”, explica botando a vista atrás e recordando éxitos persoais como as marcas mínimas para os Xogos de Seúl e de Barcelona.
Cun pasado como atleta profesional e unha vida adicada ao deporte, falamos con esta plusmarquista, técnica do Servizo de Deportes da Universidade de Santiago de Compostela e concelleira de deportes da capital galega, que lle pasou á súa filla a paixón polo atletismo.
Esther Pedrosa establece un novo Récord do Mundo nos 3.000ml
-As Nosas: O teu éxito máis recente é o Récord do Mundo. Que se che pasou pola cabeza ao cruzar a liña de meta?
Esther Pedrosa: Ía coa intención de batir o récord de España, xa que en Italia quedei moi preto del. Sabía que podía batir o récord de Europa, pero non me imaxinaba que puidera batir o do Mundo. Ccando cheguei a meta dixéronme que non era só récord de Europa, senón tamén récord do Mundo. Foi brutal.
-As Nosas: Como se prepara unha atleta para seguir a pleno rendemento en categoría máster?
Esther Pedrosa: Eu fun atleta profesional ate os 36 anos e logo seguín facendo outros deportes entón a forza a mantiven. Pasados uns anos decidín volver á vida atlética para desfrutar e porque a miña filla xa pasara a adolescencia e competía e eu quería axudala nos adestramentos. Así ao tonto púxenme e volvín poñerme en forma. Como había ese boom de carreiras populares iso facía que eu seguira, para poder acudir con ela. Un día dixen, “imos ver, por que non volver competir na pista, que é o meu?” E así foi.
-As Nosas: Contas plenamente co apoio familiar
Esther Pedrosa: O apoio familiar houboo sempre. Eu fun nai moi nova, con 19 anos, e a miña parella sempre me apoiou nisto, porque estudaba, traballaba e adestraba, todo á vez. A miña filla medrou nunha escola deportiva entón a familia medrou no atletismo.
Pedrosa: “Estudaba, traballaba e adestraba, todo á vez”
Houbo un momento no que eu aínda non era moi maior e a miña filla tampouco era maior atléticamente, e estabamos moi igualadas e mesmo a gañaba eu, pero logo claro, chegou a idade na que entramos na menopausia, perdemos forza e ela xa me empezou a superar, e eu encantada. Eu o que tiña que facer xa o fixen e agora o que fago é desfrutar. Iso si, sigo adestrando coma se fora unha profesional, de maneira regular, constante e son moi seria niso.
Pedrosa: “Sigo adestrando coma se fora unha profesional”
-As Nosas: E segues en plena forma, batendo récords
Esther Pedrosa: Eu levo batendo récords anos. As redes sociais agora fano moito máis visible. O ano pasado por exemplo foi a primeira vez que a miña filla e máis eu coincidimos nunha proba en pista nun campionato máster. Iso foi moi importante a nivel atlético, que nai e filla compitan nunha mesma proba, o 1.500, na pista nun campionato de España é algo que non se dera ata ese momento. Fixen un pouco estela diso.
-As Nosas: Dirías que correr coa túa filla foi un dos momentos máis especiais da túa carreira?
Esther Pedrosa: Non. Non lle dou importancia. O máis importante da miña carreira foi cando conseguín a mínima para os Xogos de Seúl e as mínimas para os Xogos de Barcelona. Fun profesional e tiven os obxectivos moi claros sempre, fun avanzando en distancias, empecei de rapaza con distancias curtas ata que en Barcelona xa facía 10.000 e maratón.
Supón unha alegría correr coa miña filla, pero non me gustou. Fixen a carreira véndolle o cú, e pensando “veña Raquel, veña, corre, corre”, para que o fixera ben. Entón descentroume do meu, fixen unha carreira con pouco ritmo, fixen unha primeira volta moi forte e logo pinchei.
-As Nosas: Así que a próxima vez mellor no coincidir na pista
Esther Pedrosa: Xa lle dixen á Federación que non me volvera poñer con ela. Eu quero vela, desde fóra e animala. Ademais eu tamén son adestradora dela e gústame ir marcándolle os tempos en cada volta e dicíndolle cando ten que cambiar e esas cousas. Correndo con ela non podo.
Pedrosa: “Xa lle dixen á Federación que non me volvera poñer con ela”
-AN: Despois de anos de experiencia, que tes aprendido que te faltara cando eras máis nova e competías?
Esther Pedrosa: Sempre fun unha nena moi curiosa e sempre que facía algo preguntáballe ao meu adestrador. Os ritmos hai que controlalos moito e iso é complicado. Dentro da miña vida profesional, xa fóra do atletismo, son técnico de deportes da USC e sempre estou facendo cursos. Agora por exemplo son adestradora nacional.
O que aprendín co tempo é a psicoloxía do deporte, a manexala. Iso quizais era o que me faltaba na etapa profesional. Agora as rapazas teñen psicólogos e estas cousas e nós non tiñamos nada. Iso é o que aprendín agora, a manexar os nervios, a confianza e estas cousas que antes non facía.
Esther Pedrosa: “O que aprendín co tempo é a psicoloxía do deporte, a manexala. Iso quizais era o que me faltaba na etapa profesional”
-AN: No teu cargo como concelleira, como traballas para promocionar o deporte feminino?
Esther Pedrosa: A miña política vai na igualdade no deporte e sempre que podo actúo en consecuencia. Desde o Concello non vexo que haxa unha desigualdade, desde aquí as subvencións van igual para o deporte masculino que para o feminino, incluso hai unha pequena axuda por ser feminino.
Pedrosa: “O primeiro que reviso cando me presentan un evento é se se visibiliza igual a parte feminina que a masculina”
Procuro sempre que me presentan un evento ou un campionato, preguntar pola parte feminina. Nalgún caso a min pasoume de ir a unha carreira e que os premios fóran desiguais. Esas cousas non me gustan, entón o primeiro que reviso cando me presentan un evento é se se visibiliza igual a parte feminina que a masculina.
-AN: Cal é o teu seguinte obxectivo?
Esther Pedrosa: No meu calendario teño o Campionato de clubs de pista cuberta, o 13 de novembro, en Valencia. Vou correr o 1.500. O obxectivo, onde vou encamiñada é o Campionato de Europa en febreiro, que é en Braga. Penso estar na mellor forma posible e correrei o 800 e o 1.500 porque agora son de pista.
