Di Rubiales que non dimite. Non pasa nada. Todo vale. Claramente, non entenden nada.
Na miña cabeza teño unha frase en bucle desde hai días e cada vez soa con máis forza e é xustamente esa: Non entenden nada.
Nin Rubiales, nin os directivos e as persoas que quitan ferro aos feitos semellan entender nada.
Non vou entrar en se é delito ou non o bico que lle chantou Rubiales a Jenni Hermoso nos festexos da Copa do Mundo gañada pola Selección Española. Temos unha Xustiza para valorar ese feito e as súas consecuencias legais. E estou segura de que se valorará.
Si coido que podo valorar se é socialmente admisible o seu comportamento na España actual. E creo firmemente que non.
Hai tempo que a nosa sociedade non admite determinadas actitudes. A maneira de proceder de Rubiales na final da Copa do Mundo de fútbol feminino é inaceptable.
Nada do espectáculo ao que estamos asistindo é aceptable. Os feitos visibles, por todas as persoas que estabamos diante da televisión; as desculpas que non son desculpas; responsabilizar á xogadora da situación… en fin… Na España actual nada disto se sostén. Todo cheira a rancio. Pretender facelo ou falar de falso feminismo, é estar fóra da realidade. É, insisto, non entender nada.
A impunidade na que parece manexarse Rubiales, que se amosa publicamente cunha seguridade propia de quen se ve por encima do resto, é enorme. Di que é obxecto dunha “cacería”. En serio?
Rubiales: “Non vou dimitir”
Escoito a Rubiales preguntar: “É tan grave para que marche logo de facer a mellor xestión do fútbol español?”
A miña cabeza: Pois si. Claramente, si.
Na radio continúa falando o presidente da RFEF: “Non vou dimitir. Non vou dimitir. Non vou dimitir” (e así en bucle).
E na miña cabeza: Non entenden nada, non entenden nada, non entenden nada (tamén en bucle).
Están fóra da realidade.
Parece que o CSD e o Goberno do Estado teñen claro que a situación precisa de rotundidade. Hai esperanza. Hai quen si entende o que pasa. Hai quen si comprende que así, non.
Se eu tivese ficha na RFEF non me sentiría representada por Rubiales. Creo que para representar ao fútbol español (feminino e masculino) hai que ter moito máis respecto polo cargo, pola entidade, pero sobre todo polas persoas que conforman o colectivo que encabezas.
Por certo, as futbolistas da Selección Española son CampioAS do Mundo. Pero claro, se non se entende que tocarse os xenitais nun palco é nun xesto obsceno que está totalmente fóra de lugar, e se pretenden trasladarlle a responsabilidade do acontecido despois, no festexo, á futbolista… para que imos falar de linguaxe. Para que tentar explicar a importancia das palabras, cando non entenden os feitos.
