Corrían os primeiros días de decembro de 1994 e a ilusión e a rebeldía dunhas nenas foron a mecha que prendeu o nacemento dun dos grandes clubs galegos, o Atlético Arousana, que o pasado 20 de decembro celebraba as súas vodas de prata.
Sonia Coello foi unha de esas valentes nenas que loitaron por xogar e ter un espazo dentro do fútbol, durante unha década dos 90 onde o fútbol era territorio ocupado unicamente polos homes. Unha das primeiras xogadoras e ademais filla do primeiro presidente do club, Miguel Coello.
– As Nosas: Como foron os comezos do club? Sonia Coello: Todo xurdiu cando nos cambiamos de barrio aquí, en Vilargarcía, e fomos ao Piñeiriño. Alí, había un parque cunha pista de fútbol sala. Esa cancha, só usábana os nenos, e a nós, as nenas, non nos deixaban xogar. O meu pai traballaba de conserxe no campo de fútbol, o Manuel Jiménez que antes se chamaba Mundial 82. Eu empeñeime en que quería xogar un partido mixto e o meu pai foi ao concello e púxoo en marcha.
“Nesa época non me gustaba o fútbol nin tiña maior interese por el. Aínda hoxe en día dáme un pouco de vergoña recoñecelo, porque logo si que me gustou moito”.
– AN: Cantas xogadoras formaron o primeiro equipo?
SC: Nos primeiros días de fundación do club xuntámonos 31 mozas, foi unha pasada. Foise pasando de boca a boca e ao final xuntámonos moitas máis das que podiamos imaxinar.
Sonia Coello co chándal do Atlético Arousana en Pontecaldelas
– AN: Por que o fútbol e non outro deporte?
SC: Nesa época non me gustaba o fútbol nin tiña maior interese por el. Aínda hoxe en día dáme un pouco de vergoña recoñecelo, porque logo se que me gustou moito. Pero quixemos montar o equipo por orgullo e porque non entendiamos porque os nenos si podían xogar e nós non.
– AN: Tivestes algún apoio económico nos comezos?
SC: Ao principio tivemos pequenos apoios e patrocinadores. Desde ese momento, o meu pai díxome que eu me encargase de buscar ás mozas para facer o equipo e que el se encargaba de buscar un adestrador. Todo naceu en 15 días. É certo que Extrugasa foi o primeiro gran patrocinador do club, ata ese momento tiveramos pequenas axudas e patrocinadores.
“Quixemos montar o equipo por orgullo e porque non entendiamos porque os nenos si podían xogar e nós non”.
– AN: Quen foi o primeiro adestrador do club?
SC: Meu pai chamou a Celso Couso (pai) para que nos adestrase. El estivo 15 días porque non puido concilialo co traballo. No seu lugar quedou o seu fillo de adestrador que logo estivo moito anos. A pesar de non poder adestrarnos, Celso (pai) deixounos as oficinas da súa empresa como sede para o club.
– AN: Imaxino que primeiro amigables e logo…
SC: Ao principio, como non había equipos, non tiñamos a posibilidade de participar en ningunha Liga. A directiva que a formaban 7 persoas (eran basicamente os nosos pais) estiveron a buscar partidos amigables. Debutamos xogando o Trofeo Santa Riba contra o Salgueiral de Portonovo. Non había partidos federados e só xogabamos amigables.
1 de 15
-+
– AN: E de ahí o salto a fútbol sala?
SC: En outubro de 1995 decidimos apuntarnos na liga provincial de fútbol sala feminina na zona de Vigo porque nos picou o verme da competición. Ao final xogar amigables está moi ben pero a competición é o que verdadeiramente che engancha a isto. Aínda así, nós seguiamos co tema de fútbol 11 entre cella e cella e seguiamos adestrando e xogando cuadrangulares e torneos que se celebraban na zona.
– AN: Cando empezou a competición de fútbol 11?
SC: Como Celso (pai) formaba parte da Federación Galega de Fútbol en 1996, a través da súa labor fórmase a primeira Liga a nivel galego. Tristemente durou só de outubro a decembro porque eramos solamente 5 equipos. Foron 3 meses de competición pero por mor diso empezáronse a mover unha chea de equipos pola zona e enseguida sumáronse á Liga.
– AN: Canto tempo xogaches no Atlético Arousana?
SC: Eu estiven desde que se fundou no 1995 ata 2006. Logo, na tempada 2008/2009 pedíronnos axuda desde o club e Paula Souto e eu volvemos xogar co Atlético Arousana B, pero só unha tempada.
– AN: 2005 foi un ano moi especial…
SC: Xogamos varias fases de ascenso pero cando en 2005 tocounos xogar contra o Atlético de Madrid foi cando realmente démonos conta do nivel e da gran diferenza. Nós a nivel local sempre estabamos nos postos de arriba pero cando xogas contra eses equipos daste conta de que están moitos banzos por enriba e que hai que traballar moito para estar ao seu nivel.
“Xogamos varias fases de ascenso pero cando en 2005 tocounos xogar contra o Atlético de Madrid foi cando realmente démonos conta do nivel e da gran diferenza”.
Torneo no campo Cavadelo. Únicas representantes femininas
– AN: Que podes decir da figura de Plácido Cortés?
SC: Plácido Cortés estivo moitas tempadas adestrando e marcou moito ao equipo. Implicouse moito e soubo chegar ás xogadoras. A verdade que tivemos moita sorte con todos os adestradores. A miña experiencia persoal con todos eles sempre foi moi boa. Hai que admitir que nós traballamos moitísimo, nós non só non cobrabamos senón que tiñamos que pagar para poder xogar. Vendiamos lotería para custearnos as viaxes e estabamos moi implicadas. Á hora de adestrar sempre nolo tomabamos moi en serio e sempre lle puxemos moitas ganas e dedicación.
– AN: Actualmente o Atlético Arousana xoga no Municipal da Lomba pero nos seus inicios pasou por varios campos. Como o recordas?
SC: Ao principio xogabamos no Mundial 82, actualmente o Manuel Jiménez e adestrabamos en varios campos, de terra a maioría deles. Co paso dos anos transformouse en dous campos, un de herba natural e outro artificial. Recordo con cariño unha época que nos cederon A Lomba porque nós criamos que mereciamos xogar nun campo máis grande e acorde ao que estabamos a conseguir. A Lomba xa non era un campo, era un estadio e serviunos tamén como reivindicación. Era unha forma de que a xente vise e valorase o que estabamos a facer.
“Nós criamos que mereciamos xogar nun campo máis grande e acorde ao que estabamos a conseguir. A Lomba xa non era un campo, era un estadio e serviunos tamén como reivindicación”.
– AN: Que significa o Atlético Arousana para ti?
SC: O Atlético Arousana é súper importante. Actualmente non estou vencellada ao club, pero é algo que axudaches a crear e que sempre estará connosco. De feito, na gala do pasado decembro cando anunciaron o cambio de logo, remóveseche algo por dentro porque o vives dunha maneira moi especial. Para o meu pai, como fundador do club, o Arousana é fundamental. Aínda hoxe en día segue recortando todas as noticias que saen do club. Para nós é parte da nosa vida.
– AN: Se voltas a mirada atrás…
SC: Con moito agarimo. Se penso no equipo daqueles anos véñenme á cabeza palabras como esforzo, dedicación e ilusión. Hoxe penso en orgullo de ser partícipe de todo iso.
O Atlético Arousana vén de cumplir 25 anos de historia. En As Nosas quixemos coñecela un pouco máis polo miudo e fixémolo da man de mulleres como Carolina Baños e Sonia Coello.
A galega Eva Dios, xogadora do Dépor ABANCA, foi convocada coa Selección sub20 para disputar dous partidos amigables ante Costa Rico. O primeiro deles...
