Din que mentres hai vida, hai esperanza. Ao Dépor ABANCA quédalle un fío de vida, pero sóbralle esperanza e fouteza.
As Nosas deportivistas son unhas supervivintes. Un bloque feito doutra pasta. Un equipo que pasou de ser a revelación o curso previo a escoitar parabéns día si e día tamén, a virar, esta tempada a nun grupo que tivo que reinventarses. Un equipo a feito ao barro, tal como ten comentado o seu adestrador, Manu Sánchez.
As branquiazuis loitan até o último minuto, até o último latexo como un equipo que segue a moverse baixo #UnÚnicoLatido.
Hoxe, diante dun rival directo, o RCD Espanyol, asinaron outra xesta. Unha desas remontadas que poderíamos cualificar de épicas pasando do 0-1 ao 2-1.
A imaxe de Alba Merino tras marcar o gol do trunfo é un documento gráfico de fotoxornalismo que capta nun clic tantos sentimentos que unha dubida que todos poidan coller nunha foto, pero collen. Vaia se collen!
Final do #DéporABANCARCDEspanyol, 2-1!#TocaVolverseMollar ⚽️ #UnÚnicoLatido 💙 #razónDÉcorazón pic.twitter.com/U25u8JyutR
— RC Deportivo (@RCDeportivo) May 15, 2021
Co brazalete de capitá do Dépor ABANCA no brazo esquerdo. Tirada no tepe de Abegondo. Alba apreta as mans sen chegar a pechar os puños e berra cos ollos case pechados soñando con que é posible. Rota, exhausta, derreada, pero máis viva que nunca. Hoxe cumpre 32 anos. Anotar o gol que revive ao teu equipo semella un dos mellores agasallos para unha futbolista.
Pero volvamos á foto… Ao momento no que festexa o gol. Por que unha non sabería dicir de se nese momento, no que a súa compañeira Ainoa a aperta desde atrás Alba Merino, se a extremeña está a piques de chorar para botar fóra tanto…
É entón cando lanza ao aire un berro desgarrador que se escoita até sen son, que chega a través do obxectivo. Un instante único no que Alba Merino parece sacar todo o que leva dentro: a rabia de que este ano todo custe tanto; a impotencia de cando as cousas non saíron e o balón non quixo entrar moito que se tentou; e o folgos… os folgos infinitos dun grupo que se nega a renderse. Igual que a súa hinchada, que é, a súa forza, #ANosaForza. E golpea co puño o céspede de Abegondo chea de coraxe.
O seu berro é un pódese infinito!
Como non contaxiarse de tanta paixón!
De feito, e parafraseando ao coruñés Xurxo Souto, pregúntome: tanta paixón… quen poderá detela?
