Dicir adeus nunca é doado, pero cun futuro prometedor por diante, como lle sucede á baloncestista Blanca Millán, vése doutro modo. Con só 18 anos, a amiense colleu as maletas e marchou aos EUA en busca de labrarse un nome no mundo do baloncesto. Cinco anos despois, é unha das xogadoras máis recoñecidas da NCAA. Tras despedirse do club de Maine, no que viviu os seus primeiros éxitos deportivos de gran nivel, opta a formar parte da WNBA se é unha das elixidas no draft. O próximo día 15 de abril (desde a 1 da madrugada, hora española) coñecerase a lista de xogadoras escollidas.
Nesta etapa universitaria, na que a galega militou nos Black Bears e estudou na University of Maine, os premios individuais e colectivos alternáronse cun crecemento persoal. “Os meus cinco anos en Maine os valoro moi positivamente. Cheguei con 18 anos e marcho con 22, crecín como xogadora e madurei como persoa e en gran parte débollo ás miñas compañeiras, ás miñas adestradoras, os meus físios e ás miñas amigas e amigos de aquí”, recoñece. Millán atopou unha segunda familia nos Estados Unidos, á que sempre estará agradecida: “Non teño palabras suficientes para agradecerlles a oportunidade, o cariño e o apoio”.
Blanca Millán: “Non teño palabras suficientes para agradecerlles a oportunidade, o cariño e o apoio”
Unha tempada para recordar
Este apoio foi fundamental, non só nos bos momentos plagados de éxitos e vitorias, senón tamén nos máis difíciles. Estando no seu mellor momento, unha lesión por rotura do ligamento cruzado no 2019 obrigouna a alonxarse das pistas durante un ano, pero Millán volveu máis forte.
“As lesións nunca son positivas, apártante da túa vida ordinaria, do que máis te gusta facer e xeran moita incertidume, porque sabemos de moitos deportisas que non se recuperaron completamente. Eu, afortunadamente si o fixen. O meu físio e as miñas adestradoras coidáronme moito, traballei sen descanso e renunciei a volver a casa en verano, pero mereceu a pena”, declara.
Blanca Millán: “Traballei sen descanso e renunciei a volver a casa en verano, pero mereceu a pena”
Cun permiso para retomar na presente tempada o seu senior year, a 22 das Black Bears reencontrouse coa cancha en decembro do 2020, e desde entón asinou unha tempada ilusionante. Millán foi recoñecida como a mellor xogadora e mellor defensa do ano na America East, converténdose na primeira xogadora en obter ambos premios no mesmo curso.
Ademais, tamén foi candidata aos Senior CLASS Awards, quedando finalmente dentro do First Team All-American da tempada, o quinteto ideal. Semanas despois, a galega entrou na lista das 10 mellores xogadoras internacionais e, antes de ser proclamada gañadora declaraba que “xa me vexo máis que premiada por estar entre as finalistas”. O premio, recibido este luns 12, engádese ao seu xa extenso palmarés.
🌏 She’s a worldwide sensation! 🌏@Bmillan11 named 2021 World Exposure Report International Player of the Year!!
Details: https://t.co/MjuCdDly4m#BlackBearNation | #AEHoops pic.twitter.com/v2prF543Ea
— Maine Women’s Basketball (@BlackBearsWBB) April 12, 2021
Porén, o primeiro para Millán é o equipo, polo que “como sempre digo, son recoñecementos persoais aos que me leva o meu equipo. Sen elas non tería sido posible”.
Blanca Millán: “Son recoñecementos persoais aos que me leva o meu equipo. Sen elas non tería sido posible”
Dentro do seu club, a galega deixa as súas filas polo máis alto, estando entre as cinco mellores baloncestistas en vestir a camiseta do equipo universitario de Maine.
O futuro de Blanca Millán podería estar na WNBA
Despois destes recoñecementos e lograr coas Black Bears tres títulos da regular season, dous de conference e dúas participacións no torneo final de marzo, coñecido como March Madness, Blanca Millán apunta alto. O seguinte paso na súa prometedora carreira pode seguir nos Estados Unidos, formando parte da liga máis prestixiosa do mundo, a WNBA.
Con todo, a amiense é consciente da dificultade de obter un posto na competición. “Son só 36 as xogadoras elixidas das máis de 60 que nos presentamos desde as universidades americanas, pero tamén desde outros moitos países”, explica.
O draft farase público este 15 de abril, e para poder ver á xove xogadora de Ames entre as mellores de norteamerica, un dos adestradores da liga debe escollela a ela. Neste sentido, Millán non ten un club predilecto, “e calquera equipo estaría ben porque seguro que en todos podería aprender moitísimo”, asegura.
No caso de que o seu próximo destino non estea dentro dos EUA, a galega ten un plan B, aínda que prefire centrarse no presente. “Vou paso a paso, agora agardarei a ver que pasa no draft e, se non entro, que é o máis probable, tomareime un descanso e empezaremos a pensar no futuro sen pensar nun equipo concreto”, indica. A posibilidade de volver a España está ahí, pero o primordial para Millán é “chegar a un proxecto no que conten conmigo, que me permita seguir crecendo na pista e aportar ao equipo e no que me sinta cómoda”.
Sen dúbida, será complicado igualar a experiencia vivida en Maine. Para dicir adeus ao seu club, compañeiras e afección, a xogadora publicou un emotivo vídeo nas súas redes sociais recordando o seu paso polas Black Bears e agradecendo o apoio recibido. 22 out.
— BLANCA MILLÁN MODIA (@Bmillan11) April 3, 2021