No curso que ven, o Pontevedra Rugby Club xa non competirá na División de Honor B. O proxecto das Irmandiñas rematou esta pasada fin de semana, cunha derrota que as fai descender de categoría.
O conxunto galego non foi quen de gañar ningún partido ao longo da tempada, pero foi mellorando o seu xogo xornada a xornada, creando un grupo desde cero, e transmitindo a ilusión polo deporte oval.
Un par de meses despois desde o primeiro encontro como equipo, as Irmandiñas despídense cun ata pronto.
Fin dunha tempada agridoce pero de 10
“Foi unha tempada de 10. Un proxecto que funcionou á perfección, porque non era un proxecto para gañar a Liga, foi para dar saída ao rugby feminino galego, para poñer en coñecemento que en Galicia hai mozas con nivel e que se pode pelexar por títulos máis grandes que unha liga rexional ou competicións locais”, recalca o segundo adestrador, Rubén Sanmartín.
Rubén Sanmartín: “Non era un proxecto para gañar a Liga, foi para dar saída ao rugby feminino galego, para poñer en coñecemento que en Galicia hai mozas con nivel”
O técnico, co responsable do grupo xunto con Alberto Fernández, recorda os esforzos realizados desde o club galego por sacar adiante este equipo, nunha tempada marcada pola pandemia.
Os desprazamentos, toques de queda, dificultades económicas ou probas COVID-19, ademais dos tempos de reposo e o protocolo polo coronavirus, son algúns dos hándicaps aos que tiveron que facer fronte as Irmandiñas.
Pero Sanmartín prefire quedarse coa parte positiva, incluso destes pequenos detalles: “Máis aló de todo isto, conseguiuse saír adiante, aínda que ao principio da tempada foi difícil, ao final todas esas pequenas rutinas eran algo “noso” xa”.
Aurora Redondo: “Esta foi umha tempada que para muitas de nós supuxo um agasalho e umha sorte incrível”
Unha das súas xogadoras, Aurora Redondo, define esta tempada como “um agasalho e umha sorte incrível”, ao poder competir a un alto nivel.
A galega quédase con todo o aprendido ao longo destes meses, sobre todo nunha nova perspectiva respecto ao deporte oval, “muito mais flexível e livre da que se adoita adestrar, onde as possiçons e a estratégia obrigam a que nos adaptemos ao que vai passando no campo e onde as jogadas e o plam baseam-se mais nas conexions entre jogadoras e no que realmente está a suceder que num plam feito de antemao e entrenado umha e outra vez”.
Redondo recorda tamén ás súas compañeiras procedentes doutros equipos da xeografía galega, que ampliou aínda máis ese proceso de aprendizaxe do que fala. En liñas xerais, a xogadora define este final de tempada como “agridoce”. A parte negativa, a de perder a praza na DHB, compénsase co conxunto creado, “co que dar todo e umhas companheiras coas que loitar a morte”.
Unha cuestión de actitude
O adestrador considera que a actitude de todas as persoas implicadas neste proxecto fixo fácil formar parte del. Unha sensación que comparten dentro do Pontevedra RC, e que Sanmartín exemplifica nas propias xogadoras. “As mozas, malia ter perdido este último partido, non están desilusionadas por isto, senón porque remata esta experiencia. Queren seguir xogando xuntas, adestrando xuntas, independentemente dos seus equipos de orixe”.
Este resultado tan positivo é algo que, nas súas palabras, “como adestrador, é o máis bonito que pode pasar: que se crea unha unión preciosa entre elas, que compensa o descenso de DHB“.
Pola súa parte, Aurora Redondo, subliña que foi un “privilégio” xogar coas Irmandiñas, coas que se acadou unha filosofía de equipo, que fixo que ata as viaxes de 16 horas foran desfrutables.
O futuro das Irmandiñas
A aventura do Pontevedra RC na División de Honor B rematou cunha derrota e o descenso pero, que será do futuro das Irmandiñas?
Agora cada unha das xogadoras regresará ao seu equipo, ou ao que queiran, para disputar a liga rexional. Desde os inicios deste proxecto, o club pontevedrés tiña claro que as mozas regresarían aos seus conxuntos unha vez finalizada a tempada. Á súa vez, o propio PRC sacará un equipo feminino en rexional.
Rubén Sanmartín: “Queríamos que ao final isto fora un bloque de unión, e despois cada unha volva á súa casa, como as estudantes universitarias que estudan fóra”
O segundo adestrador das Irmandiñas recalca que “queríamos que ao final isto fora un bloque de unión, e despois cada unha volva á súa casa, como as estudantes universitarias que estudan fóra. Queremos que volvan aos seus clubs e que demostren alí o nivel que adquiriron nestes últimos meses xogando nunha división superior”.
Sanmartín recorda que o agradecemento entre todos os club participantes foi mutuo, neste proxecto co obxectivo do crecemento das xogadoras galegas. En palabras do Vigo Rugby Club, un dos clubs participantes, “o proxecto das Irmandiñas queda xa coma un exemplo para o Rugby feminino galego de cooperación e superación de obstáculos”.
Ver esta publicación en Instagram
Seguinte parada: a liga rexional
As Irmandiñas seguirán vendose as caras, pero desta vez como rivais. “Vai ser unha liga bonita e rara ao mesmo tempo”, considera o técnico. Sanmartín recorda como na viaxe de volta desde Madrid, moitas xogadoras comentaban que agora cada partido sería especial, algo co que está de acordo, xa que na súa opinión, “xogar con amigas no teu equipo mola moito, pero xogar contra amigas mola moito máis”.
Aurora Redondo: “Desde logo, a liga galega vai ser muito mais divertida”
Aurora Redondo coincide, e declara que “nada melhor que jogar rodeada, ao lado e em contra, de amigas. Desde logo, a liga galega vai ser muito mais divertida”. Como contrapunto, sinala que o número de mozas que compiten a rugby en Galicia aínda é moi baixo, polo que a falta de rotacións notarase en cada convocatoria. “Todas sabemos que os equipos precissam aumentar o númeor de fichas para poder manter a liga”, recorda.
A unión fai a forza das Irmandiñas
“Nom sabemos como vai ser esta tempada, como vam ser as seguintes, pero polo menos o rugbi galego feminino está um chisco mais unido”, declara Aurora Redondo. Despois desta experiencia compartida, o futuro do rugby galego preséntase moi ilusionante.
A xogadora das Irmandiñas móstrase tamén crítica, xa que considera que unha vez vivida a competición a nivel estatal, queda pendente descubrir en que dirección empurrar. Para que o deporte oval non desapareza en Galicia, fan falta solucións e promoción, “que mais rapazas o conheçam e que ao final algo da filosofia que há detrás do jogo trascenda mais alá das privilegiadas que formamos parte deste projeto”.
Pero esta iniciativa non morre aquí, como sinala Sanmartín. “A idea do staff técnico é intentar manter o bloque unido con algún tipo de adestramento, xornada, reunión ou amigable. Intentar traballalo desde outro punto de vista, como comezo dunha próxima tempada, aínda que non esteamos na máxima división”.
Polo de agora, como conclúe Redondo, “vemo-nos nos campos e animamos a todas a que venhades jogar connosco. Força, irmandinhas!”